«بادیگارد» و «ایستاده در غبار» را شاید بتوان عیارهای سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر دانست؛ «ایستاده در غبار»، برنده سیمرغ بهترین فیلم جشنواره سال 94 اما چشمهای اهل هنر را خیره کرده است. به اظهارنظر برخی بزرگان سینما در مورد این فیلم میپردازیم.
دریافت نسخه بزرگ عکس
حجم: 700 کیلوبایت
مجید مجیدی:
ساخت این فیلم 100 دقیقهای که همه لحظاتش به زیبایی بازسازی شده است، جسارت بزرگی را طلب میکند. این فیلم نگاه متعهدانهای نسبت به نسلی داشته که کارگردان به آن متعلق نبوده و ادای دین بسیار بزرگی محسوب میشود، آن هم در شرایطی که بیشتر بهدنبال سیاهنماییها هستند.
کمال تبریزی:
این اثر به واقعیتها بسیار نزدیک بود و شما هنگام تماشای آن احساس میکردید که به گذشته پرتاب شدهاید، گذشتهای که به همین شکل بوده است و همه این تصاویر را هم بهشکل مستند نشان داده و این کار در ژانر خود، کاری بسیار ارزشمند است و کاملا موفق عمل کرده است.
حبیب رضایی:
حیرت به تمام معنا. «ایستاده در غبار» شد جادوی غیرمنتظره سال سینمای ایران. تجربهای که تا به امروز حتی تصورش را هم نمیشد در ذهن مرور کرد. هرگز تا الان کسی به نزدیکی اینگونه داستانگویی نیز نرسیده بود. یک فکر بکر و یک همت و دانش عمیق اما بیادعا پشت هر صحنه این فیلم/ داستان/ روایت منحصر به فرد موج میزند.
پیمان معادی:
خسته نباشید و تبریک میگویم به عوامل سازنده فیلم درخشان و با اهمیت « ایستاده در غبار». کیف کردم از دیدنش و بیصبرانه منتظر دیدن کار بعدی این فیلمساز هستم.
نیکی کریمی:
چقدر خوب است که آدم درباره فیلمی چیزی نداند و به یکباره با یک شاهکار روبهرو شود... و چقدر لذتبخش است دیدن این فیلم... با این دید و این زیباییشناسی... تبریک میگویم به همه عوامل این فیلم خوب که دوباره به ما یادآور میشوند سینما زنده است و سالم و درست بدون ادا و بدون تظاهر میتواند تاثیرگذار باشد.
ابراهیم حاتمیکیا:
من به فیلمسازی که حرف خودش را بزند و دغدغه فردیت خودش را داشته باشد، احترام میگذارم. از این زاویه میگویم تلاش پسرم آقای مهدویان را دوست دارم. اعتقاد دارم که او فرزند خلف مسیر بچههای فیلمساز جنگ است. این نمونه بسیار درست سینمای دفاع مقدس است. من بهشدت از تماشای فیلم متاثر شده بودم.
فرهاد اصلانی:
از دیدن این فیلم لذت بردم و به کارگردان آن آقای مهدویان تبریک عرض میکنم. افتخار میکنم که چنین فیلمسازی در سینمای کشور داریم. امیدوار هستم که در آینده هم کار خود را تا این اندازه درخشان ادامه بدهد
منبع: شماره 262 نشریه پنجره