از پله‌های دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی که پایین بیایی، مسئولین دانشگاه برایت بستری فراهم کرده‌اند که ذهنت مدیریت منابع و نیروی انسانی کشورت را کنار بگذارد، و به جای هرمزگان، اهواز، قزوین و تبریز، وقت بگذاری برای رونق هرچه بیشتر، لندن، نیویورک، آمستردام و نوتردام.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، از پله‌های دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی که پایین بیایی، مسئولین دانشگاه برایت بستری فراهم کرده‌اند که ذهنت مدیریت منابع و نیروی انسانی کشورت را کنار بگذارد، و به جای هرمزگان، اهواز، قزوین و تبریز، وقت بگذاری برای رونق هرچه بیشتر، لندن، نیویورک، آمستردام و نوتردام.
در ادامه مطلب همراه سایت خبری دانشجو ایران باشید
پایین دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی غرفه ایست آبی رنگ، مانند همان شعبه‌ای از کارخانه در آفریقای جنوبی. غرفه‌ای از شرکت بزرگ و چند ملیتی یونیلیور.
شرکت یونیلیور، شرکتی است چند ملیتی که مالکیت ۴۰۰ برند مطرح در دنیا را در اختیار دارد و از سال ۱۹۳۰ فعالیت خود را شروع کرده است.
بعد از ورود به غرفه، کاتالوگی به تو داده می‌شود که رویش نوشته است: اگر یونیلبور بخواهد از میان برندهای خود که در ایران نیست محصولی را وارد کند، کدام را توصیه می‌کنید و چرا؟
و برای توضیحات بیشتر که به سایت مراجعه کنید نوشته است: «ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﺷﻤﺎ یافتن ﻣﺤﺼﻮلی ازبین ۳۸۵ محصول ﯾﻮﻧﯿﻠﯿﻮر ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺳﺒﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت اﯾﺮان ﻣﻮﺟﻮد ﻧیست.»
این شرکت از میان ۴۰۰ برند خود، ۱۵ برند را به ایران وارد می‌کند و حالا به دنبال مشورتی حساب شده و کار‌شناسی شده می‌گردد برای واردات بیشتر برندهای خود به وعده یک تبلت، سفر به ترکیه و یک گوشی موبایل. و این فضاییست که مسئولین بزرگ‌ترین دانشگاه علوم انسانی غرب آسیا در اختیارشان قرار داده‌اند؛ تا جهت دهند به فکر دانشجوی ایرانی برای هرچه وابسته‌تر شدن کشور و اقتصادش به دیگری، و تا به باد داده شود بذر امید تولید در دل جوانان و تولید کنندگان نوپای کشور در رقابت با طوفان ابربرندهای تنومد ۷۰ ساله جهانی.
در جهانی که رئیس دزدان شده‌اند کلان‌تر، و هر روز به هر بهانه تهدیدی برای تحریم و بستن شیرهای زیر دستشان وجود دارد، مشخص نیست این بستر سازی با کدام مفاد طرح منطقی اقتصاد مقاومتی هم خوانی دارد؟!
پیشتازی اقتصاد دانش بنیان؟ یا توسعه هرچه بیشتر کارآفرینی؟ یا تأمین شرایط و فعال‌سازی همه امکانات و منابع مالی و سرمایه‌های انسانی و علمی کشور به منظور توسعه کارآفرینی؟ یا بند ششم که می‌گوید: افزایش تولید داخلی نهاد‌ه‌ها و کالاهای اساسی (بویژه در اقلام وارداتی)، و اولویت دادن به تولید محصولات و خدمات راهبردی و ایجاد تنوع در مبادی تأمین کالاهای وارداتی با هدف کاهش وابستگی به کشورهای محدود و خاص؟ و شاید گوشه‌ای از یک بند که نوشته است: «به کارگیری ظرفیت و قابلیت‌های متنوع در جغرافیای مزیت‌های مناطق کشور» آنهم با توجیه رشد هرچه بیشترکشورمان در صنعت حمل و نقل؟
و مشکل نه خلاقیت آزموده شده یک شرکت چند ملیتی برای رشد فروش محصولاتش، بلکه بی‌توجهی مسئولین یک فضای علمی به توانایی جهت دهی ذهنی داشجویان است. اینکه، آیا اصلا توجهی به عاقبت و اثر فعالیت و بستر سازی خود نکرده‌اند که دقیقا ذهن هارا بر خلاف آینده مثبت و نیاز کشور سوق می‌دهند؟ یا اینکه اصلا نقشی در جهت دهی ذهن‌ها برای خود قائل نیستند، و یا نیاز کشور برایشان روشن نیست، که هر سه مورد خطرناک است.
اصلا مهم نیست که چند نفر از دانشگاه به این غرفه توجهی کرده‌اند یا در مسابقه شرکت می‌کنند؛ مشکل در بحث مدیریتیست. این حضور و این مصداق، نشانه ایست نگران کننده از عدم مدیریت صحیح در مهم‌ترین فضایی که قرار است مدیران آینده کشور در آنجا تربیت شوند و باید سوال شود که آیا اهمیت جایگاه مورد توجه قرار گرفته است؟
ما نیز بنا به تحلیل یک توطئه را نداریم و مصمم به اثبات اینکه اقدام صورت گرفته مصداقی از «تحریم مثبت» گفته شده توسط اریک باب (دانشیار دپارتمان علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه فلوریدا) است یا خیر، نیستیم، و توجه‌مان به همانیست که ذکر شد.
روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در تحلیلی به قلم «اریک لاب»، با بیان اینکه تحریم‌های پیشین علیه ایران در تغییر نظام حاکم این کشور موفق نبوده‌اند، پیشنهاد استفاده از روش‌هایی موسوم به «تحریم مثبت» برای دستیابی به این هدف ناکام‌مانده را مطرح کرده است. تغییر این روند، مستلزم تعامل با تهران و ترغیب آن با چماق‌های کمتر و هویج‌های بیشتر - یا به تعبیر دیوید بالوین - استفاده از «تحریم‌های مثبت» هستند که زمامداری اقتصادی و قدرت بازار نرم در شکل کمک‌های خارجی، سرمایه‌گذاری، بازرگانی و انتقال‌های فناوری را شامل می‌شوند.
مفهوم «تحریم‌های مثبت» استفاده از اقدامات مثبتی نظیر آنچه در بالا مطرح شد، برای دستیابی به همان هدف‌های مدنظر از «تحریم‌های منفی» است.»
لازم به ذکر است که این غرفه، در چند دانشگاه بزرگ دیگر در تهران (به گفته غرفه دار مجموعه) برگزار شده است، و این شرکت به گفته مسئولین، در حکم وارد کننده بوده و فقط در ۴ نمونه از ۱۵ برند خود در ایران، اقدام به بسته‌بندی این کالا‌ها می‌کند.
