در سال 1326، روز چهارشنبه 6 خرداد، شاه به مدرسه طالبیه تبریز می‌رود و شریعتمداری برخلاف علمای متعهد خطه آذربایجان که ملاقات با شاه را اساسا حرام و فسق می‌دانستند ضمن خیر مقدم به شاه می‌گوید :
« ... از خداوند متعال طول عمر و مزید شوکت و عزت ذات ملوکانه را می‌خواهم. اعلی حضرت، طلاب علوم دینیه فقط انتظار و تقاضا دارند که تناسب مقام خدمتشان مورد توجه ملوکانه واقع شوند و حقیقتا تشریف‌فرمایی اعلی حضرت همایونی به مدرسه طالبیه موجب بس امتنان و تشکرات و این تفقد شاهانه دلیل بر این است که این قسمت از خادمین دین و مملکت نیز محل توجه به خصوص قرار خواهند گرفت ... ».
آنگاه با اشاره به عدم شرکت عالمان و روحانیون متعهد آذربایجان در این ملاقات زبان به پوزش گشوده و با کمال گستاخی چنین می‌گوید :
« ... حتمی است از آقایان علما که شرف حضور ندارند و نتوانسته‌اند از این فیض عظمی بهره‌مند شوند بسیار متاسف خواهند شد زیرا چون از تشیف‌فرمایی همایونی ما دیر خبردار شده‌ایم لذا نتوانستیم چنانکه شایسته مقام شاهنشاهی است وسایل پذیرایی را فراهم بیاوریم و بی نهایت متاسف و شرمنده هستیم و قهرا به آقایان هم دیر خبر رسیده که نتوانسته‌اند افتخار شرفیابی حاصل نمایند ... ».
شریعتمداری به دنبال این ملاقات از طرف علمای تبریز تفسیق و بیرون رانده می‌شود و به حوزه قم می آید.
پ.ن : برای دیدن عکس دیدار و شرح ماجرا که توسط روزنامه امین اسلام در تاریخ 5 تیر 1326 چاپ شده نگاه کنید به شریعتمداری در دادگاه تاریخ ، ص 41-42
