گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «برای تحقق شعارها از جمله آزادی زندانیان سیاسی، باید به پای صندوق‌های رای برویم. بایستی مجلسی شکل بگیرد که علاوه بر مسائل اقتصادی به مسائل سیاسی هم توجه کند.» این بخشی از سخنان علی مطهری در همایش اصلاحطلبان بود. سخنانی که به خوبی و به قاعده‌ی مشتی از خروار، جهت‌گیری چپ‌ها را برای مجلس دهم روشن کرد.
تقدم سیاسی‌کاری بر معیشت و سفره‌های هر روز خالی‌تر از دیروز مردم، البته مطلب تازه ای نیست، «توسعه‌ی سیاسی» شعار این جماعت و چراغ راه آنها در تمام دوران دوم خرداد بود. حتی مجلس ششم نیز در تبعیت از دولت اصلاحات، از سیاسی‌کاری و شلوغ‌بازی فی الجمله نماند کاری که نکرد.
دولت اصلاحات و وکیل الدوله‌هایش آن روزها بی خیال دردها و مشکلات ملت، مدام در سرنای توسعه‌ی سیاسی و جامعه‌ی مدنی و این حرف‌ها می‌دمیدند تا نشان دهند همان طور که سواره از پیاده خبر ندارد، شکم‌های سیر این جماعت هم از جیب‌های همیشه سرشار از خالی مردم بی خبر است. اما در همایش اصلاحطلبان چه گذشت؟ برنامه‌ی روشن آنان برای انتخابات پیش رو چیست؟ آنها به دنبال ساخت چه مجلسی هستند؟
وکیل الدوله‌های شکم سیر
«نابرجامیان باید در پستوی خانه‌ها زندگی کنند! ما رئیس‌جمهور باتدبیر و خاتمی و هاشمی را پشت سر خود داریم. برای یک نبرد سنگین در روز ۷ اسفند آماده‌ایم تا تکلیف برجامیان و نابرجامیان مشخص شود.» این‌ها را الیاس حضرتی در همان همایش کذایی گفت. روزنامه‌چی شیخ بی‌سواد، آمده بود تا خط و نشان بکشد، آمده بود تا نشان دهد میدان انتخابات را با کارزار جنگ اشتباه گرفته است! آمده بود تا نشان دهد نه از سر دلسوزی و احساس وظیفه برای مردم، که برای انتقام نامزد شده است. آمده بود تا نشان دهد حتی برای عوام‌فریبی هم نمی‌تواند برای خلق الله اشک تمساح بریزد، آمده بود تا نشان دهد نمایندگی مردم در سپهر سیاسی اصلاحات یعنی کشک! آمده بود تا اعلام کند با صدای بلند که: وکیل الدوله است!
نه در ادامه‌ی همایش، نه در نطق دیگر سخنرانان، همچنان آثاری از مردم و دردهای پُرشمارشان پیدا نمی‌شد؛ «مجلسی می‌خواهیم که شاهد برجام‌های مختلف در امور داخلی کشور باشیم.» محمد رضا عارف گفت، رییس شورای موسوم به سیاست‌گذاری اصلاحطلبان؛ تا نشان دهد او نیز نظیر سخنرانان پیشین اعتنایی به مطالبات معیشتی و مشکلات اقتصادی مملکت ندارد. عارف برای برجام‌بازی آمده بود!
معیشت و مشکلات اقتصادی مردم همچنان تکه‌ی گم‌شده‌ی همایش اصلاحطلبان بود. کواکبیان گفت: «اسفند، ماهِ خانه تکانی است و ما می‌خواهیم در مجلس خانه تکانی کنیم.» در ادامه‌ی برنامه اما نطق الهه کولایی، خشت آخر اعلامیه‌ی رسمی آنان برای وکیل الدوله شدن بود: «ما در آستانه رویدادی بزرگ پس از توافق هسته‌ای هستیم و گام دیگری برای همراهی با دولت برمی‌داریم.»
تواتر نطق‌ها و سخنرانی‌های توسعه طلبانه آن هم از نوع سیاسی در روز پنجشنبه و گریبان‌هایی که برای روحانی چاک شد، نشان داد «در» همچنان روی همان پاشنه می‌چرخد؛ سخنان سخنرانان آن همایش، آنقدر با مطالبات اقتصادی مردم اختلاف فاز داشت که معلوم کند شعار انتخاباتی اعلام شده از سوی آنان یعنی «رونق اقتصادی» بیشتر شبیه یک شوخی است! اصلاحطلبان آمده بودند تا اعلام کنند باز هم قرار است وکیل الدوله باشند، آمده بودند تا نشان دهند می‌خواهند مجلسی بسازند که نه عصاره‌ی فضایل ملت، که شعبه‌ی دیگری از دولت است. آمده بودند تا نشان دهند برایشان همچنان نه دردها و سفره‌های مردم، که توسعه‌ی سیاسی و این قسم افاده‌ها اولویت است. آمده بودند تا نشان دهند عوالمشان یکسره از عوالم مردم جدا است. آمده بودند تا نشان دهند تغییر نکرده اند!
وکیل الدوله‌های سیاسی‌کار
در میان آن سی نفری که در لیست اعلام شده از سوی ائتلاف اصلاحات برای تهران، حتی یک اقتصاددان هم نیست! مطلبی که البته نباید چندان عجیب به نظر برسد. اصلاً اقتصاددان برای چه؟! آنها که پیشتر با صدای بلند اعلام کردند که آمده اند تا وکیل الدوله باشند، آن هم وکیل دولتی که کمترین میانه ای با اقتصاد و رفع مشکلات مردم ندارد، دولتی که رکودپرور است. بنابراین روشن است که لیست آنها احتیاجی به متخصصین اقتصادی ندارد. برای تعمیق رکود و تقویت بیکاری به یاری دولت، همان لیسانسه‌های فیزیک و نساجی هم زیادی هستند! اصلاحطلبان آمده اند تا توسعه‌ی سیاسی ایجاد کنند، آمده اند تا به سبک مجلس ششم از جامعه‌ی مدنی و این حرف‌ها(!) سخن کنند، آمده اند تا نشان دهند شکم‌هاشان سیر است! آنها را به اقتصاد چه کار؟!
وکیل الدوله‌های «بادی لنگویج» کار!
«بالغ بر ۷۰ جلسه در خانه تک تک نماینده‌ها برگزار کردیم تا امثال زنگنه، نجفی، عباس آخوندی، میلی‌منفرد و سلطانی‌فر رأی بیاورند. همین امروز فیلم چشمک‌زدن معروف من را (در جلسه کمیسیون برجام) در سایت‌ها گذاشته‌اند و گفته‌اند که نعمتی با چشمک‌زدن به آقای ظریف در فهرست اصلاحطلبان قرار گرفته است. شماهایی که نمی‌دانید معنی دیپلماسی و گفتاردرمانی چیست، بدانید که من از Body language استفاده کردم!»
+چشمک زدن این نماینده شهرستانی را تماشا کنید:
این‌ها را بهروز نعمتی گفته بود، نماینده‌ی شهرستانی عضو فراکسیون رهروان، که در انتخابات این دوره از تهران کاندید شده است. اصلاحطلبان اقتصاددان ندارند، چون نیازی به آن ندیده اند. آنها برای تحقق شعارهای انتخاباتی‌شان ناگزیر از کسانی بودند که مثل نعمتی گفتاردرمانی بلدند، آنها بادی لنگویج کار می‌خواهند!
