✅ از کودکی اینگونه به ما تذکر داده‌اند و ما هم به فرزندانمان که «دروغگو دشمن خداست و جای انسان دروغگو در آتش جهنم است». حتماً این روایت را نیز شنیده‌ایم که اگر تمام بدی‌ها در خانه‌ای قرار داشته باشد، کلید آن خانه دروغ است.
اما با وجود این، برای برخی از ما انگار قبح این عمل زشت ریخته است، به‌نحوی که شاید برای امور پیش پاافتاده‌ای که اصلاً منفعتی برایمان ندارد هم به راحتی دروغ می‌گوییم. درحالی‌که امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «از حقیقت ایمان آن است که بنده خدا، راستگویی را شیوه خود سازد تا آنجا که از دروغ، حتی در شرایطی که برای او سود فراوان دارد هم نفرت داشته باشد».
این نگاه امیرالمؤمنین (ع) را مقایسه کنیم با روشی که شاید به‌صورت خیلی عادی در زندگی روزمره برخی از ما، جریان پیدا کرده است و خیلی عادی در مراودات روزمره، گفت‌وگوهای سریال‌های تلویزیونی و... نیز به‌عنوان نقل و نبات ماجرا و به‌صورت تکیه کلام و... شاهد دروغگویی هستیم. بدتر از عادی‌شدن دروغگویی، این است که برخی در مقام توجیه برمی‌آییم و انگار اصلاً قصد نداریم بپذیریم که قفل‌هایمان را مدام با این کلید خانه بدی‌ها باز می‌کنیم.
؛
دروغ‌هایمان را خودمان هم باور می‌کنیم و هزار دلیل و استدلال جور می‌کنیم تا گفته‌های خود را صادقانه جلوه دهیم و به بقیه هم بقبولانیم که نه، فلان حرف من نه‌تنها دروغ نبود بلکه منظورم اینچنین و آنچنان بود و عین واقعیت است. درحالی‌که اگر اهمیت اهتمام به راستگویی و صداقت را باور کنیم و به یکدیگر تذکر بدهیم، می‌توانیم حساسیت جامعه نسبت به موضوع را بیشتر کنیم. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «صداقت، ستون مسلمانی و پایه ایمان است» و «ایمان تهی از صداقت و اسلام منهای راستی همانند پیکر بی‌سر است».
حضرت در فرازی دیگر در نهج‌البلاغه شریف می‌فرمایند: «ای بندگان خدا، راست بگویید زیرا خدا با راستگویان است و از دروغ دور باشید که از ایمان به دور است. راستگو در لبه احترام و نجات است و دروغگو در پرتگاه هلاکت. حقگو باشید تا با حق شناخته شوید و آن را به‌کار بندید تا از اهل آن باشید».
💠 چه زیباست اگر از برکت این ماه ضیافت الهی بهره بگیریم و با همتی بلند، تلاش کنیم تا ریشه این رذیله از جامعه‌مان پاک شود. ابتدا از خود شروع کنیم، روی رفتار خود حساس باشیم، کار خود را توجیه نکنیم و باور کنیم با کنترل همین صفت، درِ خانه همه بدی‌ها را می‌توانیم ببندیم.
