فردا- چهارشنبه گذشته از تمبرهای طلا و نقره با تمثال امام خمینی توسط حجتالاسلام سیدحسن خمینی در حرم امام خمینی رونمایی شد.
گفته های مدیر عامل شرکت پست حاکی از آن است که تمبر یادگار بنیانگذار کبیر انقلاب در گروه تمبرهای یادبود تولید شده از دو نوع طلا و نقره است. با پیش سفارش قبلی، ۳۷۰۰ قطعه تمبر طلا با تمثال حضرت امام (ره) و ۱۸۰۰ قطعه تمبر نقره با تمثال حضرت امام (ره) تولید شد. قیمت تمبر طلا ۲۱۰ هزار تومان بود که اکنون در بازار به قیمت ۶۰۰ هزار تومان فروخته میشود و قیمت تمبر نقره ۱۲۰ هزار تومان بود که در بازار ۲۲۰ هزار تومان فروخته میشود.گفته شده است مبلغ ۹۹۲ میلیون تومان بابت این تمبرها هزینه شده است.
انتشار خبر رونمایی از تمبر طلا و نقره از امام خمینی (ره)، این سوال را در ذهن ایجاد میکند که تجملگرایی و اشرافیت، چه ارتباطی با اندیشه امام دارد؟ آیا در شرایطی که کشور با مشکلات عدیده اقتصادی روبروست، این هزینهکردن از بیتالمال، نسبتی با امام (ره) دارد؟
امامی که اجازه کچ کاری جماران را نداد
اگر نسل جوان ما شنیده است که امام (ره) اجازه نداد حسینیه جماران را گچکاری کنند و آن را تجمل دانست، امروز تصویر مصلای او را چگونه با آن رفتار جمع کنند؟ اگر امام (ره) حتی آنقدر در رعایت اسراف توجه داشت که آب باقیمانده در لیوان را دور نمیریخت، چگونه به نام او این رفتارها صورت میگیرد؟
از ابتدای امسال با انتشار تصاویر حرم جدید امام خمینی (ره) انتقاداتی درباره فراموش شدن مشی امام خمینی (ره) مطرح شده بود که به اوج رسید. کار به جایی رسید که رهبر معظم انقلاب جهت نشان دادن اعتراض خود به بیان صریح در مقابله با اشرافیت اکتفا نکردند و زیلوهای همیشگی حسینیه امام خمینی را به عنوان فرش زیر پا به جای فرشی که توسط ستاد برگزاری آماده شده بود، برگزیدند.
البته مقام معظم رهبری در مراسم سالگرد ارتحال امام (ره) به صورت جدی به این موضوع پرداختند: «امام اشرافیگری را با تلخی رد می کرد. از آن طرف به مسئولان کشور هشدار می داد درباره خوی کاخنشینی - این نکتهای که در قرآن هم آمده است: وَ سَکَنتُم فی مسکِنِ الَّذینَ ظَلَموا -(۱۲)و همه را از خوی کاخنشینی برحذر می داشت، تأکید مکرّر می کرد بر اینکه به وفاداری طبقات ضعیف اعتماد کنید؛ این را امام مکرّر می گفت که این کوخنشینانند، این فقرایند، این محرومانند که این صحنهها را با وجود محرومیّت ها پر کردهاند، اعتراض هم نمی کنند، در میدان های خطر هم حاضر می شوند؛ بر مصرف درست بیتالمال تأکید می کرد، بر پرهیز کردن از اسراف تأکید می کرد. این هم یکی از خطوط اساسی است. مسئله عدالت اجتماعی، طرفداری از محرومان و دوری از خوی اشرافیگری و خوی تجمّلگرایی و عمل در این جهت.»